Αθήνα 8/07/99

Αγαπητή κυρία Στεφάνου,

Η μόνη «καταξίωσή μου» είναι η αγάπη μου προς την ποίηση, η τάση μου να την πλησιάσω παρά την συνεχή απομάκρυνσή της.

Με αυτά μόνο τα κοινά σε όλους εφόδια διάβασα τα ποιήματά σας, χάρηκα την σοβαρή τους συμπεριφορά, εκτιμώντας ιδιαίτερα το πέταγμα της «Σιωπής», της «παιδαγωγίας» και της «Μητέρας». Να τα συμβουλεύεστε.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Σιωπή

Έφυγες κι ατελείωτο έμεινε
Αυτό που μόλις είχαμε αρχίσει

Κλάμα βουβό το όνειρο σε ώρες μοναχικές

Έλλειμμα μιας ζωής
Που άλλος κανείς δε γίνεται το καλύψει
Ει μη μόνο
Το φως μιας νύχτας με πανσέληνο

 

Είχα την τύχη

Το όνειρο με πήρε· ταξίδεψα
Στη χώρα του λευκού
Εκεί περπάτησα…

Και μες την αστραπή
Δίας αποκαλύφτηκες
Κι είχα την τύχη της Σεμέλης

 

Μητέρα

Οδεύω Μητέρα σ’ ένα ταξίδι μακρινό
Κρατώ μαζί μου πάντα τα λιγοστά
Τα δώρα που μου χάρισες
Αγάπη, Σωφροσύνη κι Έρωτα
Κι αν στο ταξίδι μου αυτό κάτι
Να ολοκληρωθεί δεν στέργει
Ας είναι… Σ’ ένα επόμενο Μητέρα

 

Ιέντρα

Ήρθες
Το μαρτυράει ο ουρανός με το βαθύ του μπλε
Τα δέντρα που μόλις χθες πλύθηκαν στη βροχή
Το δείχνει η ροή των γυάλινων νερών
Η γη που φόρεσε Ρούχο της άνοιξης

Ήρθες
Όπως μονάχα εσύ ξέρεις να εμφανίζεσαι
Απλός και διαυγής πάνω σε αρχέγονη σχεδία
Όρθιος μ’ ένα νεύμα με καλείς

Αφήνω πίσω μου ό,τι ως τώρα με βαραίνει

Μ’ ανάλαφρο δρασκελισμό βρίσκομαι αντικρύ σου
Αντί γα φιλί στο μέτωπο ή στο στόμα

Με το δεξί σου αντίχειρα αγγίζει το δικό μου

Πάνω στα ήρεμα νερά κυλάει αθόρυβα η σχεδία
Σ’ ένα ταξίδι Πρωτοπλάστων

Ακούστε τη συνέντευξη στη Μαρούσκα Χατζηγιάννη
στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ηρακλείου Αττικής,

Επικοινωνία 94FM